29.11.11

Βραβείο Ζαχάρωφ 2011 για την ελευθερία της σκέψης

Το Γραφείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Ελλάδα έχει την τιμή να σας προσκαλέσει την Παρασκευή, 2 Δεκεμβρίου 2011 και ώρα 12.00, στην εκδήλωση/συζήτηση στα γραφεία μας , Αμαλίας 8 - Σύνταγμα, με την ευκαιρία της απονομής από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο του Βραβείου Ζαχάρωφ 2011 για την ελευθερία της σκέψης στους πέντε εκπροσώπους της "Αραβικής Άνοιξης", προς αναγνώριση και στήριξη των προσπαθειών τους για την ελευθερία της σκέψης και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Η εκδήλωση/συζήτηση θα έχει ως θέμα "Τα ανθρώπινα δικαιώματα στις εξωτερικές σχέσεις της ΕΕ - Ο ρόλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου".

Στην εκδήλωση θα παραστούν και θα λάβουν το λόγο οι κυρίες Αννυ Ποδηματά, Αντιπρόεδρος, Μαριέττα Γιαννάκου και Μαριλένα Κοππά, Μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ο κ. Σωτήρης Ρούσσος, καθηγητής του Παν/μίου Πελοποννήσου, και η δημοσιογράφος Τέτα Παπαδοπούλου. Έχουν επίσης προσκληθεί εκπρόσωποι Ενώσεων Πολιτών, ΜΚΟ, Πανεπιστημιακοί, Φοιτητές, καθώς και Δημοσιογράφοι.

Athens Concert με τη Μαρία Φαραντούρη στον Ιανό

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Η Mαρία Φαραντούρη, η ΜΙΚΡΗ ΑΡΚΤΟΣ, η ΕCM και ο IANOS σας προσκαλούν την Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011 στις 8:30 μ.μ. στο IANOSCAFE (Σταδίου 24, Αθήνα), στην παρουσίαση της νέας δισκογραφικής της δουλειάς «Αthens Concert» την πρώτη δισκογραφική της συνεργασία με τον θρυλικό σαξοφωνίστα Charles Lloyd και το κουαρτέτο του.

Η κορυφαία ερμηνεύτρια συνομιλεί δια λόγου αλλά και μουσικής με τους βασικούς της συνεργάτες Τάκη Φαραζή, Σωκράτη Σινόπουλο και τον Γιώργο Μονεμβασίτη.

Την εκδήλωση θα συντονίσει ο Ανταίος Χρυσοστομίδης.

Είσοδος ελεύθερη
Λόγω του περιορισμένου αριθμού θέσεων θα τηρηθεί αυστηρά σειρά προτεραιότητας.

Ημερίδα στο Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης, 3/12

Ιμπεριαλισμός, χρηματοπιστωτικές αγορές, κρίση: 1/12

Οι εκδόσεις νήσος σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου

του Γιάννη Μηλιού και Δημήτρη Π. Σωτηρόπουλου
Ιμπεριαλισμός, χρηματοπιστωτικές αγορές, κρίση

Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011, ώρα 19.30
Κτίριο Γκίνη (αμφιθέατρο ισογείου)

ΕΜΠ, Συγκρότημα Πατησίων
Για το βιβλίο θα μιλήσουν: Γιάννης Δραγασάκης, Θόδωρος Παρασκευόπουλος, Γιάννης Μηλιός

26.11.11

Bazaar...στο Βυζαντινό Χριστιανικό Μουσείο, 2-4/12


2ο Διεθνές Συμπόσιο “Ελένη Βακαλό”, 2/12 Μ. Μπενάκη

Αφιερωμένο στη μνήμη της Ελένης Βακαλό (1921-2001) και στο ποιητικό, θεωρητικό και παιδαγωγικό της έργο, το 2ο Διεθνές Συμπόσιο “Ελένη Βακαλό” δίνει βήμα σε έλληνες και ξένους μελετητές, δημιουργούς, αλλά και στενούς συντρόφους και συνομιλητές της, οι οποίοι παρουσιάζουν και συζητούν τη σημαντική και πολύπλευρη συμβολή της στη σύγχρονη πολιτιστική πραγματικότητα εντός και εκτός Ελλάδας.

Έναρξη, χαιρετισμοί / 10:30-11:20
Άγγελος Δεληβορριάς, Διευθυντής Μουσείου Μπενάκη
Δανιήλ Γουναρίδης, Διευθυντής Σπουδών Κολλεγίου Βακαλό
Scott Green, Υπεύθυνος Τομέα Καλών Τεχνών University of Derby

Πρωινή Συνεδρία: Παιδεία και εκπαίδευση / 11:30-13:30
Συντονιστής: Παντελής Τσάβαλος, φιλόλογος, ιστορικός της τέχνης, Κοσμήτορας Κολλεγίου Βακαλό
Ομιλητές: Γιάννης Παπαϊωάννου, αρχιτέκτονας, ιστορικός της τέχνης, τ. Κοσμήτορας Κολλεγίου Βακαλό
Δημήτρης Φατούρος, Καθηγητής Αρχιτεκτονικής, τ. Πρύτανης Αρχιτεκτονικής Σχολής, ΑΠΘ
Δημήτρης Αρβανίτης, graphic designer, art director


Απογευματινή Συνεδρία, κύκλος Α: Θεωρία, ιστορία και κριτική της τέχνης / 15:00-17:00
Συντονιστής: Μαρία Μαραγκού, τεχνοκριτικός, Πρόεδρος AICA Hellas
Ομιλητές: Αντώνης Κωτίδης, Καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης, ΑΠΘ
Έφη Στρούζα, ιστορικός της τέχνης, τ. Πρόεδρος AICA Hellas
Μαρία Κακαβούλια, Aν. Καθηγήτρια Ρητορικής και Αφηγηματολογίας, Πάντειο Πανεπιστήμιο

Διάλειμμα / 17:00-17:45

Απογευματινή Συνεδρία, κύκλος Β: Ποίηση / 17:45-20:00
Συντονιστής: Μίλτος Φραγκόπουλος, ιστορικός της τέχνης, Αν. Διευθυντής Σπουδών Κολλεγίου Βακαλό
Ομιλητές: Χάρης Βλαβιανός, ποιητής, εκδότης περιοδικού Ποιητική
Δέσποινα Ασιατίδου, φιλόλογος
Karen Emmerich, επ. Καθηγήτρια Μεταφρασεολογίας, Πανεπιστήμιο Κύπρου
Çevat Capan, ποιητής, μεταφραστής, τ. Καθηγητής Αγγλικής Φιλολογίας, Istanbul University

Μουσείο Μπενάκη
Πειραιώς 138 & Ανδρονίκου

“Disco Tonight”: Kalfayan Galleries, 29/11

Raed Yassin
“Disco Tonight”
Kalfayan Galleries
Χάρητος 11, Κολωνάκι, Αθήνα
Εγκαίνια: 29 Νοεμβρίου 2011, 20.00 – 22.00
Διάρκεια έκθεσης: 29 Νοεμβρίου – 10 Δεκεμβρίου 2011


Την Τρίτη, 29 Νοεμβρίου 2011, 20.00 έως 22.00, οι Kalfayan Galleries, Χάρητος 11, Κολωνάκι, Αθήνα, παρουσιάζουν την ατομική έκθεση του εικαστικού Raed Yassin με τον τίτλο “Disco Tonight”.

Το ενδιαφέρον εστιάζεται στα δύο βίντεο του καλλιτέχνη, ‘Disco’ και ‘Tonight’, διεκπεραιωμένα την περίοδο 2007-2009. Διότι, οι αιγυπτιακές ταινίες εμπνέεουν τον Yassin ούτως ώστε να διερευνά το ρόλο του κινηματογράφου στη διαμόρφωση του αραβικού συλλογικού ασυνείδητου.

Για τα βίντεο
‘Tonight’
Μοιάζει με το πορτραίτο μιας οικογένειας που κοιτάζει επίμονα τους θεατές. Las Meninas του Βελάσκεθ αλλά σε βίντεο; Μια σειρά χρωμάτων, γραμμών και παραμορφώσεων σχηματίζονται και εξαφανίζονται για να εκφράσουν τη δραματική ένταση μέσω της αφηρημένης λειτουργίας τους.
Υπόθεση Προσωπική
Το κύριο χαρακτηριστικό του πορτραίτου της οικογένειας είναι η απουσία του πατέρα. Ο καλλιτέχνης θίγει έμμεσα το θέμα της απώλειας του δικού του πατέρα, μεταφέροντας τη θεματική αυτή στη σφαίρα του φανταστικού.
Ευρύτερα, είναι ένα σχόλιο για το θεσμό της οικογένειας και για τους τρόπους που η σχέση οικειότητας των μελών της μπορεί να διαρραγεί.
Τεχνική
Αποσπά την εικόνα από μία κασέτα VHS, ένα φορμάτ αποκλειστικά σχεδιασμένο για οικογενειακή προβολή και ιδιαίτερα δημοφιλές μέσο οικογενειακής ψυχαγωγίας τις δεκαετίες του ‘70 και του ‘80.

Στο βίντεο-έργο ‘Disco’, ο καλλιτέχνης διερευνά την προσωπική του εμμονή με τον κόσμο του θεάματος, τις διασημότητες και την αραβική pop μουσική. Το υλικό και για τα 2 έργα προέρχεται από το ίδιο αιγυπτιακό φιλμ. Όμως μία εντονη διαφορά διαφαίνεται ανάμεσα στην παρουσία του πατέρα στο ‘Disco’ και την απουσία του στο ‘Tonight’. Παίζοντας με την έννοια του ‘πλαστού’, το βίντεο μεταφέρει τον πατέρα του Yassin στο επίπεδο της κινηματογραφικής αφήγησης. Επινοείται μια φανταστική ιστορία εγκατάλειψης, ταξιδιού, επιθυμίας και φήμης, ενόσω το κείμενο που εμφανίζεται στην οθόνη, -σε επίπεδο μυθιστορηματικής-φανταστικής αφήγησης-, ταυτίζει τον πατέρα του καλλιτέχνη με τον διάσημο Αιγύπτιο ηθοποιό Mahmoud Yassin.

*Για τον καλλιτέχνη
Εικαστικός καλλιτέχνης και μουσικός, ο Raed Yassin (γεν. 1979, Βηρυτός, Λίβανος) ολοκλήρωσε το 2003 τις σπουδές του στο τμήμα θεάτρου του Institute of Fine Arts στη Βηρυτό, όπου ζει και εργάζεται. Αφετηρία της θεματικής στο εικαστικό του έργο είναι συχνά η διερεύνηση προσωπικών του αφηγήσεων σε συνάρτηση με τη συλλογική ιστορία και με αναγωγές στην καταναλωτική κουλτούρα και τη μαζική παραγωγή. Έχει πραγματοποιήσει performances και έχει συμμετάσχει σε εκθέσεις σε Ευρώπη, Μέση Ανατολή, Ηνωμένες Πολιτείες και Ιαπωνία.
Πρόσφατες εκθέσεις: Μπιενάλε της Σάρζα (2011)/Μουσείο Φωτογραφίας (Θεσσαλονίκη, 2011) «Απέναντι στον καθρέφτη» / Delfina Foundation, (residency: Λονδίνο, 2010-11) / Manifesta 8 (Μούρθια, 2010-11) / Centre Georges Pompidou (Παρίσι, 2011) / De – Ateliers (‘Αμστερνταμ, η έκθεση πραγματοποιήθηκε μετά από ένα διετές πρόγραμμα residency) / Home Works 5 (Βηρυτός, 2010) και Photo Cairo 4 (2008). O Yassin είναι ένας από τους νικητές του 4ου Βραβείου Abraaj (2012). To 2009 του απονεμήθηκε το Fidus Prize για το έργο του «The Best of Sammy Clark» στην έκθεση Beirut Art Center's Exposure (2009). Για την παραγωγή έργων του έχουν χορηγηθεί τα AFAC Grant (2010), YATF Grant (2008) και Cultural Resource Grant (2008). Ο Yassin είναι επίσης ένας από του διοργανωτές του IRTIJAL Festival. Έχει κυκλοφορήσει 10 μουσικά άλπουμ και το 2009 ίδρυσε την εταιρεία παραγωγής Annihaya. Ταυτόχρονα είναι ιδρυτικό μέλος της καλλιτεχνικής κολεκτίβας ‘Atfal Ahdatha’ με έδρα τη Βηρυτό. Εκπροσωπείται από τις Kalfayan Galleries (Αθήνα- Θεσαλονίκη).


Ώρες Λειτουργίας:
Δευτέρα & Σάββατο, 10.00 – 15.00
Τρίτη – Παρασκευή, 10.00 – 20.00
Kalfayan Galleries
Χάρητος 11, Κολωνάκι
+30 210 7217679 Fax: +30 210 7217623

25.11.11

Στο συμφωνικό κόσμο του Dino Valls…στο Μουσείο Φρυσίρα.

Όταν το θείο συναντά το ερωτικό, όπως στην αναδρομική έκθεση ζωγραφικής του Ισπανού Dino Valls, με τίτλο «Dino Valls. Ταξίδι στον Ισπανικό μαγικό ρεαλισμό», διαπιστώνουμε την πρόθεση του καλλιτέχνη, η εμπειρία του ιερού να ξεπεράσει τα όρια του θρησκευτικού πλαισίου, ώστε το ίδιο το σώμα να επωμιστεί τη χαμένη ιερότητά του. Καθώς, «το θείο είναι η ουσία της αλληλουχίας», σύμφωνα με τον συγγραφέα Του Ερωτισμού, Ζωρζ Μπατάιγ –εκδ. Ίνδικτος, Αθήνα 2001- σήμερα πλέον, απέναντι στους πίνακες-καθρέπτες της τέχνης, η σχέση του ανθρώπου με την ειδοποιό αλληλουχία συμβαίνει να επινοείται ξανά. Δεν τίθεται θέμα χριστιανικής απόφασης αλλά σύμφυσης. Διότι, η πράξη της παράβασης των ορίων, ανάμεσα σε θείο-απόκοσμο και σωματικό-εγκόσμιο «με τη δύναμη της κίνησής της» έρχεται να οργανώσει το εξ’ ορισμού ανοργάνωτο. Ως αποτέλεσμα, η ματιά-αρχέτυπο, όπως παριστάνεται, αέναα τελετουργική, εγγράφεται στη μνήμη του δέκτη, για να τον καθηλώσει σε ένα ταξίδι προς τη φαινομενολογική ευλάβεια αλλά και την αυτοαναφορική απολαβή: έντονη είναι η παρουσία του ιατρικού παράγοντα, άλλοτε συγκεκριμένα, μέσα από τη χρήση ιατρικών εργαλείων και άλλοτε υπαινικτικά, μέσα από τις επεμβάσεις στο σώμα. Ώστε, το πραγματικό γεγονός ότι ο Dino Valls από τη Σαραγόσα είναι γιατρός, επιβεβαιώνει το δυνητικό, πως η τέχνη μπορεί και θεμελιώνει το αμιγώς επιστημονικό, διανοίγοντας τις δυνατότητές του. Όπως ένα όνειρο, ανάλογο με αυτό της παράβασης, που περιγράφει ο Μπατάιγ. Μέσα σε αυτό το όνειρο ζει «κάτι το μεταρσιωτικό και το γοητευτικό».

Μεταρσιωτική και γοητευτική συγχρόνως θα χαρακτήριζα την τέχνη του Valls. Με την προοπτική, η βία της σωματικής επέμβασης να ξεπεραστεί, για να αναδειχθεί ο αντίποδάς της: ένας κόσμος συμβόλων και πολλαπλών συνειρμών, που έρχονται να ανατροφοδοτήσουν τη φλαμανδική παράδοση στην τέχνη. Έρχονται να φωτίσουν τις πηγές της ασυνέχειας, όπως είναι τα κάθε λογής εργαλεία, και, ως εκ τούτου, ο άνθρωπος να συνειδητοποιήσει πόσο ασυνεχές ον είναι. Ώστε, ο άνθρωπος της τέχνης καλείται να συμφιλιωθεί με αυτήν την κατάσταση, τη ματαιότητα της ανθρώπινης φύσης. Η ματιά-αρχέτυπο των έργων του Valls, -ένα όνομα, με το οποίο ο ίδιος τη βάπτισε, εξ’ αφορμής της ερώτησής μου-, εδώ έχει δύναμη και συνέχεια. Είναι ακέραια αλλά και προαναγγέλλει την ακεραιότητά της: από το έργο Discrimen, 2000-λάδι σε καμβά επικολλημένα σε ξύλο- έως το Ars Magna, 2010-λάδι σε ξύλο. Όλα τα έργα λειτουργούν ως καθρέπτες: αντανακλούν τη δύναμη, το χάρισμα του δέκτη, να εμβαθύνει και να χάνεται στις καθαρές μορφές, στις ανάποδες κλίμακες, στη συνδυαστική αποθέωση του έως πρότινος γνώριμου. Το νέο αναγνωρίσιμο, όμως, προσιδιάζει σε ένα συμβάν αναγκαιότητας, όπως προκύπτει μέσα από την παραλληλισμένη σχηματική συνθήκη. Για παράδειγμα, στη Hemimaquia,(2005), τα καλλιγραφικά βοηθήματα της πέννας αναπτύσσουν μια σχέση παραλληλίας-αλληλουχίας με τη φλόγα του κεριού, ενώ οι άκρες των καρφιτσών επαναλαμβάνουν το ίδιο σε σύγκριση με την άκρη του φυτιλιού.

Ειδικότερα, στο Ars Magna (φωτογραφία), είναι πολύ ενδιαφέρουσα η σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στην επιστήμη-εξ’ αριστερών όπως εμείς βλέπουμε το έργο-που συμβολίζεται με το φανάρι και το σημειωματάριο, και στην τέχνη-μουσική- εκ των δεξιών-που συμβολίζεται με την παρτιτούρα και το μουσικό όργανο. Το ψάρι στη μέση, ενώ έχει καλύψει σχεδόν όλο το αιδοίο της κοπέλας, θα μπορούσε να συμβολίζει και τη γέννηση μέσα από την τέχνη: υπονοεί, άρα, την αναγέννηση. Γι’ αυτό και στο πλαίσιο αυτής της στιχομυθίας, επιστήμης και τέχνης, διάχυτα είναι τα σύμβολα της ανατολής, όπως του φιδιού για τη σοφία και την ιερότητα, αλλά και της δύσης, όπως της κουκουβάγιας τόσο για τη σοφία όσο και για την προαναγγελία του θανάτου. Διόλου τυχαία, βλέπουμε ότι από την κουκουβάγια κρέμεται ένα μάτι, εφόσον το πουλί της σοφίας θεωρείται μάχιμος υποστηρικτής της ιστορίας του ματιού...

Κι επειδή τα μάτια είναι ελεύθερα να κοιτάζουν, σε πολιτιστικά περιβάλλοντα, δεχόμαστε και ματιές που πολλές φορές δεν ξέρουμε πώς να ερμηνεύσουμε. Να λοιπόν που αυτή τη φορά έμαθα και το άλλο:στα εγκαίνια, μιλώ με τον Ντίνο Βαλς στα ισπανικά, και μετά κάνω τις συστάσεις, στον επιμελητή Τάκη Μαυρωτά και στο ζωγράφο Θεόφιλο Κατσιπάνο, με τον καλλιτέχνη. Λίγα λεπτά αργότερα, μιλώ με τη δημοσιογράφο Σόνια Ζαχαράτου και μου λέει, ότι κάποια κυρία της είπε, για μένα, «να αυτό είναι το μοντέλο του»…όχι, της απαντά εκείνη, την ξέρω την κοπέλα! Ιδού λοιπόν. Τα καλύτερα πράγματα δεν είναι αυτά που ξέρουμε. Είναι αυτά που υποψιαζόμαστε. Ναι ‘ναι καλά η κυρία, μου απογείωσε το κέφι. Και η έκθεση το χρόνο να κοιτάζω.

Μουσείο Φρυσίρα
Μονής Αστερίου 3 & 7, Πλάκα, http://www.frissirasmuseum.com /
(210-3234678)
Τετάρτη έως Παρασκευή

10:00-17:00
Σάββατο και Κυριακή 11:00 - 17:00
Είσοδος 3 - 6 ευρώ
Διάρκεια Έκθεσης: 23/11/2011 - 26/2/2012

24.11.11

Smokie/ What I can do



http://www.101.ru/?an=port_onenews&uid=89579&kw1=81285

23.11.11

Στου Στράτου για πολιτικό ακτιβισμό, Κυριακή 27/11

Ανοιχτό μάθημα στον Πολιτικό ακτιβισμό: η γλώσσα της τεχνικής για φιλότεχνους.

Εισηγητής: Νίκος Μύρτου
Πότε: Κυριακή 27/11/11
Πού: Στου Στράτου, Φωκίωνος Νέγρη 57
Ώρα και διάρκεια: 11.30-15.30
Είσοδος ελεύθερη με αγάπη από το Δίκτυο Γυναικών Ευρώπης.

Απευθύνεται σε όσους αγαπούν τη δράση, μέσα από την τέχνη. Σε όσους βλέπουν κίνητρα έκφρασης και επικοινωνίας τόσο συχνά για να επιστρατεύουν όλα τα μέσα της τεχνολογίας, που διαθέτουν: από κινητό μέχρι βιντεοκάμερα. Όμως, για να ανέβει ένα βίντεο, από το κινητό μας, στο διαδίκτυο και σε βάσεις δεδομένων, απαιτείται γνώση. Και μάλιστα ειδική γνώση.

Οπότε, οι ενότητες του ειδικού ανοιχτού μαθήματος, με θέμα τον πολιτικό ακτιβισμό, το οποίο πραγματοποιείται αυτήν την Κυριακή, 27 Νοεμβρίου 2011, από τις 11.30 έως τις 15.30μ.μ., στο καφέ Στου Στράτου-Φωκίωνος Νέγρη 57, Άνω Κυψέλη- με εισηγητή τον Νίκο Μύρτου έχουν ως εξής:
Α’ Μέρος
11.30-12.00: γνωριμία με τους συμμετέχοντες
12.00-13.30: Βασικές τεχνικές προδιαγραφές βίντεο

13.30-14.00
: διάλειμμα για feedback και καύσιμα, καφέ και μπισκότα!!!

Β’ Μέρος
14.00-14.30: Βασικές αρχές λήψης
14.30-15.30: Επεξεργασία, μοντάζ

Σας περιμένουμε.

*Επίσης, είναι μια ευκαιρία να γνωρίσετε και τις δράσεις του Δικτύου Γυναικών Ευρώπης, να φέρετε και ρούχα ή άλλα αντικείμενα για το χαριστικό παζάρι, που θα γίνει στον ίδιο χώρο, αυτό το Σαββατοκύριακο, και να δείτε πώς οι γέφυρες επικοινωνίας μας οδηγούν σε έναν τρόπο ζωής με αλήθεια, τράπεζα χρόνου, συμμετοχή και εθελοντισμό. «Οι άνθρωποι θυμούνται αυτά τα οποία λένε οι ίδιοι», λέει η Νίκη Ρουμπάνη, πρόεδρος του Δικτύου Γυναικών Ευρώπης. Ο εθελοντισμός, λοιπόν, μας βοηθά να κινούμαστε στα ίδια μας τα λόγια, που ειπώθηκαν για να βοηθήσουν το διπλανό μας, όμως post mortem τα λόγια εκείνα είναι ακόμη στη μνήμη μας, σφυρηλατώντας την αγάπη για τον ίδιο μας τον εαυτό. Αυτή η «αγάπη» έρχεται μέσα από τον εθελοντισμό και στο Δίκτυο Γυναικών Ευρώπης επιδιώκουμε να περνούμε τη γέφυρα, από την αποστασιοποίηση στην ανταλλαγή και τις εναλλαγές κινήτρων.

* για δηλώσεις συμμετοχής/προαιρετικά: akatsadima@yahoo.com
* (φωτογραφία) έργο της Νίκης Ρουμπάνη.

21.11.11

Μαγικός ρεαλισμός με άρωμα Ισπανίας

Αναζητώντας το νόημα των ενώσεων

Εδώ και μήνες τώρα είναι ένα περίπτερο. Κι ας είναι αλήθεια πως «ήταν» ένα περίπτερο. Διότι, αυτό που έχει μείνει είναι ένα ξεχαρβαλωμένο πλιάτσικο επί των οδών Πατησίων και Ηπείρου. Και όμως, εξακολουθούμε να το κοιτάμε σαν ένα περίπτερο. Παρόλο που δηλώνει αυτό που συνήθιζε να είναι, σήμερα αυτό το περίπτερο zombie, ένα ερείπιο του λόγου και της εικόνας, εκτός του ότι αποχαρακτηρίζει την ασχήμια, έρχεται να δείξει πόσο έχουμε εθιστεί σε ένα παράδοξο παραμύθι, με το τέλος και τη φθορά να κάνουν κουμάντο. Αν κάποτε η εικόνα των ελληνικών περιπτέρων, μια μετα-ρεαλιστική αφήγηση των οποίων έχει δείξει ο Νικόλας Κληρονόμος, θύμιζε τη σχέση πολιτικού-προσωπικού, πλέον οι τέντες των περιπτέρων, ενίοτε σε κόκκινο ή πράσινο χρώμα, είναι εκεί για να μας προειδοποιήσουν, ποια εταιρεία τηλεπικοινωνίας ή μαζικής εστίασης βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας. Τα περίπτερα αλλάζουν, η Αθήνα αλλάζει. Και στην Ομόνοια κοντά, στην Πατησίων, τα περίπτερα έχουν από κολάν μέχρι απίθανες ευρεσιτεχνίες. Όπως στις πορείες, μερικοί αλλοδαποί άφησαν τις ομπρέλες και άρχισαν να πουλάνε εμφιαλωμένα νερά και μάσκες, έτσι και σε μερικά περίπτερα βρίσκονται κάθε λογής αντικείμενα: τσάντες, σκουφιά, cd. Αυτή η ριζική αποθέωση των πραγμάτων, όμως, συντελεί στην υποβάθμιση των περιπτέρων. Λόγω της πληθώρας των περιττών, το «κουτί της Πανδώρας» ενδέχεται να φαγωθεί από μόνο του: να κατατροπώσει τον εαυτό του. Και όπως οι αριθμοί χρειάζονται το μαθηματικό σύστημα, το χώρο τους για να υπάρξουν, αντίστοιχα και οι εφημερίδες χρειάζονται τα μικρά περίπτερα. Υπάρχουν και άλλοι λόγοι. Δεν είναι λογικό-αλλά τι είναι πια λογικό;- να περπατάς στην Πατησίων και οι πραματευτάδες να σε ρωτούν τρεις φορές αν θέλεις «τσιγάρα». Τα τσιγάρα-αν ήθελα-θα τα έβρισκα στο περίπτερο. Αλλά σε ποιο περίπτερο; Στην ένωση των εκπλήξεων; Πατώντας «ένωση» στη μηχανή αναζήτησης Google βγαίνει πρώτη η ένωση των ελληνικών τραπεζών. Ως όρος, λοιπόν, η ένωση δεν αναφέρεται σε μια μυθολογία του συμβολισμού-που δεν θα ξέραμε και πώς να τη χειριστούμε- αλλά σε ένα σύστημα αριθμών, στατιστικών, χρηματικών ζητημάτων. Μόνο που όλα αυτά τα τραπεζιτικά προγράμματα των «ενώσεων», ευρωπαϊκού ή μη χαρακτήρα, έχουν διαφημιστεί με τον ίδιο τρόπο που κάποια ρούχα διαφημίζονται για «ξεξασπρότερα» σε σχέση με κάποια άλλα: βλέπε δάνεια, πιστωτικές, δόσεις πληρωμών. Η … άσπρη αλήθεια είναι πως τα μόρια της ανακατεμένης ουσίας, μη ορατής με γυμνό μάτι, μετατρέπουν την υπεριώδη ακτινοβολία σε ορατό φως. Κι ας βλέπουμε εμείς ότι το ρούχο λάμπει, αυτό που λάμπει, κυριολεκτικά, οφείλεται στη μετατροπή της ακτινοβολίας σε φως. Οπότε, μήπως το περίπτερο zombie της Πατησίων, που είναι όπως είναι, εκφράζει πιο πιστά την εικόνα των περίφημων «zombie banks»- όρος του 1987 εισηγμένος από τον Edward Kane σχετικά με την κρίση των τραπεζών στην Ιαπωνία του 1993; Μήπως αντί για ενώσεις του τέλους και της φθοράς να εξεταστεί πώς θα παραμείνουν αυτά που χρειάζονται και είναι βιώσιμα, αντί για λεηλατημένα «περίπτερα» και «κουτιά της Πανδώρας» προτάσσοντας τη συνενωτική λογική του μέλλοντός μας και όχι την επινοημένη «ένωση» των 48 χωρίς νόημα;

18.11.11

Αφιέρωμα στο γλύπτη Θόδωρο, Μ. Μπενάκη 25/11

Περικλής του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ στο Εθνικό Θέατρο

Τίνος πραγματικού η κρίση αυτή είναι το θέαμα; Την απάντηση δίνει ο Περικλής του Σαίξπηρ, ένα έργο που έμεινε στην ιστορία ως κωμωδία και πιθανότατα έγινε, για πρώτη φορά, παράσταση στις αρχές του 17ου αιώνα. Τότε που η ανάγκη για ψυχαγωγία και διασκέδαση στις αυλές, κατά την ελισαβετιανή εποχή, ήταν ανθηρή, ώστε να δίνεται κίνητρο, από την παραγωγή στην κατανάλωση. Ιδωμένος στο σήμερα και με φειδωλές-γι’ αυτό και καίριες- ποζάτες νύξεις για την τρέχουσα ελληνική πολιτική πραγματικότητα και τους τραγέλαφούς της, ο Περικλής ανεβαίνει στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, σε σκηνοθεσία του Γιάννη Χουβαρδά. Ώστε, το μήνυμα της παράστασης και του σκηνοθέτη δεν είναι παρά ένα: η δύναμη, η βούληση και η πράξη απορρέουν από το ανθρώπινο δυναμικό. Αυτό διαθέτει το Εθνικό και όλοι μαζί οι 12 ηθοποιοί της παράστασης συμβάλλουν στη νοηματοδότηση του παρόντος, επειδή οργανικά αυτό συνδέεται με το παρελθόν.

Δεδομένης της αυλικής σκούφιας του Περικλή, καθίσταται πρόδηλο ότι το έργο έπρεπε να έχει συγκινησιακή πλοκή, επεισόδια και αναγνωρίσεις, που θα καλλιεργούσαν τον οραματισμό, την ευγένεια του πνεύματος: θα εξυμνούσαν την ηθική και άρα, τις ηθικές αξίες έναντι του μηδενισμού. Κεντρική ιδέα, στη ραχοκοκαλιά της οποίας στηρίζεται η υπόθεση, είναι η τιμιότητα. Διότι, η πίστη στην τιμιότητα, και κατά συνέπεια στη δίκαιη κρίση και στην απονομή δικαιοσύνης, σφυρηλατεί την αγωνιστική διάθεση. Αυτήν που διαθέτει η Μαρίνα, ως αρχοντική κόρη του Περικλή, αλλά και ο ίδιος ο Περικλής, ενόσω αποδέχτηκε το ριζικό του, να ξεριζωθεί από τον τόπο του, την Τύρο, για να αποφύγει το θυμό του Αντίοχου και το έργο να ξεκινήσει. Αφετηρία η οξυθυμία-ξορκισμός-, προορισμός η οξύνοια-όρκος. Αυτό είναι το τελετουργικό επαναπροσδιορισμού της πίστης. Διότι, ο Περικλής κατακτά τη σοφία και τη γνώση, ως ένας αναγνώστης της μοναξιάς του, παλαιστής της ιδιαιτερότητας-μοίρας, διαχειριστής του εξαιρετικού. Στην πορεία του έργου, ενόσω η θάλασσα συμβολίζει την ψυχή του ανθρώπου, διαπιστώνεται ότι η πλοκή ενδυναμώνεται μέσα από όλο το φάσμα των χαρακτήρων, όπως του Κλέωνα και της Διονύσας, το ζεύγος από την πλευρά του κακού και των αντι-ηρώων.

Σε έναν πολιτισμό της τιμής, όπως προτάσσεται καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου, κρίνεται σκόπιμο ο άνθρωπος να αποποιηθεί την «περσόνα» του, ή τις περσόνες-μάσκες, προκειμένου να αναζητήσει την α-λήθεια. Μόνο έτσι εξοφλεί το χρέος του απέναντι στην ανωνυμία της λήθης, για να κερδίσει την υστεροφημία. Ο Περικλής είναι αυτός που είναι – ο περίφημος- επειδή αποστασιοποιήθηκε από εκείνο που ήταν. Χάνει γυναίκα (Θαΐσα) και κόρη, δοκιμάζεται και περιδιαβαίνει τη φήμη του. Σε αντάλλαγμα, είναι γνώστης της φθοράς του. Από την άλλη, η Μαρίνα-στο όνομα της οποίας η ρίζα «μαρ» αντιστοιχεί στη λατινογενή προέλευση της θάλασσας- είναι εν δυνάμει η σοφή ψυχή του Περικλή που ταξιδεύει, μόνη και συλλογική συγχρόνως, με όλο το αξιακό φορτίο και το ηθικό βάρος. Γι’ αυτό και στο κείμενο, το αρχικό των 19.734 λέξεων, η Άρτεμη εμφανίζεται όταν τίθεται ζήτημα θυσιαστικής κρίσης, και άρα, όταν εγγράφεται η τομή ανάμεσα στο τότε και στο τώρα· μόλις τα πρόσωπα του κακού απεκδυθούν την περσόνα τους και συνειδητοποιήσουν την κρίση: την ανέχεια του κακού που έχουν υποστεί. Στο σημείο αυτό, ας παρατεθεί αυτολεξεί μέρος κειμένου του Jean-Pierre Vernant, Ανάμεσα στον μύθο και την πολιτική, (μτφρ. Μ.Ι. Γιόση, εκδόσεις Σμίλη, Αθήνα 2003, σ.79). Ερμηνεύοντας την πλατωνική θεωρία, σύμφωνα με την οποία ο αριθμός των ψυχών είναι συγκεκριμένος, ο συγγραφέας αποφαίνεται ότι: «ο αριθμός των ψυχών είναι ακριβώς ο ίδιος με τον αριθμό των άστρων που υπάρχουν στον ουρανό, και το θέμα είναι να συναντήσεις το άστρο σου και όχι να ‘‘ανακαλύψεις’’ ή να ‘‘κατασκευάσεις’’ (‘‘πλάσεις’’) τον εαυτό σου. Με αυτόν τον τρόπο, για να ελευθερώσεις τον δαίμονα που είναι η ψυχή, θα χρειαστείς να έρθεις αντιμέτωπος με τα άλλα στρώματα του υποκειμένου που δεν είναι ο Σωκράτης στα μάτια του Σωκράτη, που είναι δηλαδή συνδεδεμένα με το σώμα του- όπως είναι το θάρρος του ή οι επιθυμίες του». Αυτή η (ψυχο)σωματική διάσταση καταδεικνύεται μέσα από το έργο Περικλής του Σαίξπηρ. Τόσο ο Περικλής όσο και η Μαρίνα υπερασπίζονται την τιμιότητα. Και για το αν η σοφία συνδέεται με τη θάλασσα, αρκεί ξανά να ανατρέξουμε στην έρευνα του Jean-Pierre Vernant, ο οποίος έχει μνημονεύσει ότι η Αθηνά-θεά της σοφίας- είχε μητέρα, «την Ωκεανίδα Μήτιν, την οποία ο Ζευς, για να την αφομοιώσει ολόκληρη, την κατάπιε αφού την κατέστησε έγκυο». Και ως προς την αντιπαραβολή σοφίας/υδάτινου στοιχείου, αξιοσημείωτο, επίσης, είναι ότι το όνομα ‘‘Μήτις’’ σημαίνει ‘‘ευφυΐα’’, σημαίνει βέβαια και ‘‘πανουργία’’.

Αποτέλεσμα της πανουργίας είναι η διαστρέβλωση. Άρα, λοιπόν…Τίνος πραγματικού η κρίση αυτή είναι το θέαμα; Το ερώτημα, ακριβώς όπως έχει τεθεί, ως τίτλος του 3ου κεφαλαίου Στην Κομμουνιστική υπόθεση, του Alain Badiou, - εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα 2009- για να περιγράψει την πλανητική χρηματιστηριακή κρίση και να καταδείξει την τρέχουσα κατάσταση ως εφάμιλλη του θεάτρου σκιών, θα μείνει ανοικτό. Για να μείνουν ανοικτές και οι πόρτες του θεάτρου, ιδίως όταν υπάρχουν παραστάσεις χωρίς κλασικές ιδέες για το πώς να διακοσμήσετε το σαλόνι σας, ενώ αντ’ αυτού εγείρουν σύγχρονα ερωτήματα: πώς ορίζεται το πολιτικό/προσωπικό, μετά τη μεταπολίτευση και πώς δημιουργούνται ζυμώσεις μέσα από τις σχέσεις των προσώπων έναντι ενός αμήχανου και αόριστα ανήσυχου πλήθους. Ο σκηνοθετικός άξονας της παράστασης έχει αγκαλιάσει ισόρροπα το κωμικό με το αφηγηματικό. Στόχος της αφηγηματικής πρόθεσης είναι ο θεατής-αναγνώστης να βλέπει το έργο από απόσταση, με οξύνοια. Σαφώς και η πρεμιέρα είναι μία παράσταση. Και οι 12 ηθοποιοί προσδιορίζουν ένα σύνολο άξιων αναλογιών, εμπειρίας και χυμώδους ενέργειας, ικανό να δείξει στους θεατές ότι η ανθρώπινη κατάσταση ταυτίζεται με το ανθρώπινο δυναμικό. Χωρίς ανθρώπινο δυναμικό, δεν υπάρχει θέατρο, ούτε πολιτισμός ούτε αλήθεια.

• Μετάφραση Διονύσης Καψάλης
• Σκηνοθεσία Γιάννης Χουβαρδάς
• Κοστούμια Ιωάννα Τσάμη
• Φωτισμοί Λευτέρης Παυλόπουλος
• Μουσική διδασκαλία Μελίνα Παιονίδου
• Βοηθός σκηνοθέτη Νατάσσα Τριανταφύλλη
• Δραματολόγος παράστασης Βιβή Σπαθούλα

Διανομή:
• Ψαράς, Ιππότης, Φιλήμων, Λυσίμαχος, Χορός
Κώστας Βασαρδάνης

• Ηλικανός, Μαστροπός, Χορός
Γιάννης Βογιατζής

• Ψαράς, Ιππότης, Λεονίνος, Χορός
Γιώργος Γλάστρας

• Κόρη του Αντίοχου, Ιππότης, Μαρίνα, Χορός
Στεφανία Γουλιώτη

• Αντίοχος, Ιππότης, Χαιρήμων, Χορός
Γιώργος Κοτανίδης

• Περικλής, Χορός
Χρήστος Λούλης

• Σιμωνίδης, Σύρτης, Χορός
Μανώλης Μαυροματάκης

• Ιππότης, Χορός
Βασίλης Παπαγεωργίου

• Ποιητής, Χορός
Δημήτρης Πιατάς

• Θαΐσα. Χορός
Μαρία Σκουλά

• Διονύσα, Μαντάμ, Άρτεμη, Χορός
Λυδία Φωτοπούλου

• Θαλιάρτης, Κλέων, Ψαράς, Χορός
Μηνάς Χατζησάββας

17.11.11

Buddhist Views/ Anthony De Mello

"Can I contribute anything toward my own enlightenment?"
"Not more than you can contribute to make the sun rise every morning".
"What then is the use of the mind exercises that you prescribe?"
"They take care that you are not asleep when the sun rises".


Anthony De Mello



from Dieter Glogowski - Albert Haag Buddhist Views, B. Bucher, Munich 2006, p.30

*photo: Himalaya snapshot, Nepal 2011

15.11.11

«Ποίηση και κρίση»:Η ποίηση μπροστά, 19/11, 11.-13.00

«Ποίηση και κρίση» είναι το θέμα εκδήλωσης που διοργανώνουν η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος και ο Κύκλος Ποιητών, το Σάββατο, 19 Νοεμβρίου 2011, 11:00 με 13:00 στο Κεντρικό Αναγνωστήριο της Εθνικής Βιβλιοθήκης.

Θα διαβάσουν ποιήματά τους οι Νάνος Βαλαωρίτης, Τίτος Πατρίκιος και Παυλίνα Παμπούδη, ενώ εισηγήσεις θα κάνουν οι καθηγητές Γιάνης Βαρουφάκης και Χαρίδημος Τσούκας και οι ποιητές Γιάννης Κακουλίδης και Γιώργος Μπλάνας. Τη συζήτηση θα συντονίσει η δημοσιογράφος Όλγα Σελλά.

11.11.11

«Ημέρες Ελληνικού Δημόσιου Πανεπιστημίου» στη Θεσσαλονίκη

«Ημέρες του Ελληνικού Δημόσιου Πανεπιστημίου» - Σειρά εκδηλώσεων για την Επέτειο του Πολυτεχνείου.

Οι Πρυτανικές Αρχές και η Κοσμητεία της Πολυτεχνικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο της δράσης «Ημέρες του Ελληνικού Δημόσιου Πανεπιστημίου», όπως ορίστηκε στην τελευταία Σύνοδο των Πρυτάνεων, συνδιοργανώνουν σειρά εκδηλώσεων το διήμερο 16-17 Νοεμβρίου, τιμώντας την επέτειο του Πολυτεχνείου.

Οι εκδηλώσεις ξεκινούν την Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011 και ώρα 21.00, με μια ιδιότυπη παράσταση, με τον τίτλο «Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά», που θα παρουσιαστεί στην Αίθουσα Τελετών του Α.Π.Θ., με ελεύθερη είσοδο για το κοινό. Πρόκειται για μια πολυφωνική εκδοχή της «Μαρίας Νεφέλης», ενός από τα σημαντικότερα ποιητικά έργα του Ελύτη, που παρουσιάζεται σε αποσπασματική μορφή.

Με αυτό το θεατρικό-μουσικό αναλόγιο αφιερωμένο στον Οδυσσέα Ελύτη, συμπαραγωγή του Τμήματος Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. και της Πειραματικής Σκηνής της «Τέχνης», το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο ανοίγει, για μια ακόμα φορά, τις πύλες του στο κοινό της πόλης, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για την επέτειο του Πολυτεχνείου.

Την Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011 και ώρα 12.00, θα πραγματοποιηθούν καταθέσεις στεφάνων στο μνημείο της Πολυτεχνικής Σχολής.

Στις 18.00 έχει προγραμματιστεί επετειακή συνεδρίαση της Συγκλήτου και θα ακολουθήσει ανοιχτή συζήτηση, με θέμα «Οικονομική κρίση και δημόσιο πανεπιστήμιο», στην Αίθουσα Τελετών του Α.Π.Θ.

Στη συζήτηση συμμετέχουν, με αλφαβητική σειρά:

- Γιώργος Δουράκης. Επίκουρος Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Α.Π.Θ.

- Γιάννης Μυλόπουλος, Πρύτανης του Α.Π.Θ.

- Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, Ομ. Καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών

Τη συζήτηση θα συντονίσει ο Δημοσιογράφος Τραϊανός Χατζηδημητρίου, Διευθυντής της Εφημερίδας «Αγγελιοφόρος».

Παρεμβάσεις θα κάνουν:

-Γεράσιμος Βώκος, Καθηγητής Φιλοσοφίας του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών του Α.Π.Θ., και

-Θάνος Μικρούτσικος, συνθέτης.

Οι εκδηλώσεις θα κορυφωθούν την ίδια ημέρα στις 20.30, με την Παράσταση «Μουσική Πράξη για 6» με τους Θάνο Μικρούτσικο, Χρήστο Θηβαίο, Ρίτα Αντωνοπούλου, Άννα Λινάρδου και τους Θύμιο Παπαδόπουλο (πνευστά) και Θοδωρή Οικονόμου (πιάνο).

Η είσοδος στην συναυλία όπως και στις υπόλοιπες εκδηλώσεις, θα είναι ελεύθερη.


*πηγή φωτογραφίας: frieze

10.11.11

STATION ATHENS και οι αναμνήσεις ανοιχτές: στο ΣΥΝΕΡΓΕΙΟ

STATION ATHENS
Παράσταση στις 13, 20 και 27 Νοεμβρίου 2011, ώρα 20:30
"Τι αναμνήσεις έχεις από την πατρίδα σου;
Πώς ήταν το μακρύ ταξίδι σου ως εδώ;
Τώρα πώς είναι να ζεις σε μια καινούρια πόλη;"

Με το τέλος της περσινής δημιουργικής χρονιάς, η παράσταση που ετοίμασε το καλλιτεχνικό εργαστήρι Station Athens, παρουσιάστηκε τον Ιούνιο στην πλατεία Αυδή.
Τώρα, για τρεις Κυριακές στο ΣΥΝΕΡΓΕΙΟ (13, 20 & 27 Νοεμβρίου) στις 20:30, ξανά θα συναντήσουμε τον Ζάκι, τον Μπακάρ, τον Χασάν, τον Ομάν, τον Άλεξ, τον Ζακαρία, τον Αμάν, τον Μπαρκάτ, τον Μοχάμεντ, τον Σάκι, τον Ιρφάν, τον Μουσταφά και τον Παρίζ, για να μας διηγηθούν το ταξίδι από την πατρίδα τους -Αφγανιστάν, Ιράν, Συρία, Πακιστάν- μέχρι την Αθήνα και το ΣΥΝΕΡΓΕΙΟ.

*Η MKO ΑΜΑΚΑ και το ΣΥΝΕΡΓΕΙΟ διοργανώνουν τα δύο τελευταία χρόνια το καλλιτεχνικό εργαστήρι για νέους μετανάστες - πρόσφυγες με θέμα «Ο σταθμός μου - Η Αθήνα», όπου με άξονα την διαπολιτισμική κουλτούρα των συμμετεχόντων, οι ίδιοι δημιουργούν τη δική τους ιστορία, τη δική τους παράσταση, το δικό τους σταθμό, χρησιμοποιώντας εικαστικά και τεχνολογικά μέσα σε συνδυασμό με το θεατρικό παιχνίδι. Οι προβολές και οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το θεατρικό, αλλά και όλα τα σκηνικά, έχουν προκύψει κι αυτά μέσα από τα δημιουργικά παιχνίδια της ομάδας κατά την διάρκεια των εργαστηρίων.
Παράλληλα λειτουργεί έκθεση στο φουαγιέ με έργα φωτογραφίας, video, ζωγραφικής των μαθητών του “Station Athens” από την περίοδο 2009 - 2011.

Είσοδος ελεύθερη, με σειρά προτεραιότητας
ΣΥΝΕΡΓΕΙΟ, Κολωνού 31, Αθήνα, τηλ. 6981 802544

9.11.11

Με τον Ενρίκε Βίλα-Μάτας στο Ιν. Θερβάντες, 11/11

11.11.2011, 19.30 h.
Presentación de libro de Enrique Vila-Matas
Dublinesca
Παρουσίαση του βιλίου του Ενρίκε Βίλα-Μάτας
Δουβλινιάδα
παρουσία του συγγραφέα
con la presencia del autor


Samuel Riba se considera el último editor literario y se siente hundido desde que se retiró. Un día tiene un sueño premonitorio que le indica claramente que el sentido de su vida pasa por Dublín. Convence entonces a unos amigos para acudir al Bloomsday y recorrer juntos el corazón mismo del Ulises de James Joyce. Riba oculta a sus compañeros dos cuestiones que le obsesionan: saber si existe el escritor genial que no supo descubrir cuando era editor y celebrar un extraño funeral por la era de la imprenta, agonizante ya por la inminencia de un mundo seducido por la locura de la era digital. Dublín parece tener la llave para la resolución de sus inquietudes.

Según el mismo autor: “Si hablo con un amigo,….le digo que Dublinesca es una especie de paseo privado a lo largo del puente que enlaza el mundo casi excesivo de Joyce con el más lacónico de Beckett y que, a fin de cuentas, es el trayecto principal de la gran literatura de las últimas décadas: el que va de la riqueza de un irlandés a la deliberada penuria del otro; de la era Gutenberg a Google; de la existencia de lo sagrado (Joyce) a la era sombría de la desaparición de Dios (Beckett), de lo epifánico a la afonía…”.

La traducción griega (por Nanna Papanicolau) ha sido publicada por la
Editorial Castaniotis.

Enrique Vila-Matas y su obra serán presentados por los periodistas Mikela Jartulari y Anteos Jrisostomidis, y por la escritora Lena Divani.

En español y en griego con traducción simultánea.
En colaboración con la Editorial Casaniotis.

Salón de Actos del Instituto Cervantes de Atenas, Mitropóleos 23.
Entrada libre hasta completar el aforo.


Ο Σαμουέλ Ρίβα θεωρεί πως είναι ο τελευταίος εκδότης λογοτεχνίας και, από την εποχή που αποσύρθηκε, αισθάνεται πως έχει βαλτώσει. Μια μέρα βλέπει ένα προφητικό όνειρο, το οποίο του υποδεικνύει σαφώς ότι το νόημα της ζωής του περνάει απ’ το Δουβλίνο. Πείθει τότε κάποιους φίλους του να πάνε στον εορτασμό της Bloomsday και να ταξιδέψουν μαζί στην ίδια την καρδιά του Οδυσσέα του Τζέημς Τζόυς.

Ο Ρίβα κρατά κρυφά από τους φίλους του δύο θέματα με τα οποία έχει εμμονή: να μάθει αν υπάρχει ο καταπληκτικός συγγραφέας που δεν ανακάλυψε όταν ήταν εκδότης και να κάνει μια παράξενη νεκρώσιμη ακολουθία για την εποχή της τυπογραφίας, η οποία βρίσκεται πια σε επιθανάτια αγωνία, επειδή πρόκειται να κυριαρχήσει η τρέλα της ψηφιακής εποχής που έχει ξελογιάσει τον κόσμο. Φαίνεται ότι το Δουβλίνο κατέχει το κλειδί που θα επιλύσει τις απορίες του.

Κατά τον ίδιο τον συγγραφέα: «Αν μιλάω με φίλο, … του λέω ότι η Δουβλινιάδα είναι κάτι σαν ιδιωτικός περίπατος κατά μήκος μιας γέφυρας που ενώνει τον σχεδόν υπερβολικό κόσμο του Τζόυς με τον πιο λακωνικό του Μπέκετ και που εν τέλει είναι η κυρίως διαδρομή της σημαντικής λογοτεχνίας των τελευταίων δεκαετιών: της διαδρομής από τον πλούτο του ενός ιρλανδού στην πενία του άλλου, από την εποχή του Γουτεμβέργιου στο Google, από την ύπαρξη του ιερού (Τζόυς) στον ζόφο της εξαφάνισης του Θεού (Μπέκετ), από το επιφανειακό στην αφωνία…»

Η ελληνική μετάφραση (της Νάννας Παπανικολάου), έχει εκδοθεί από τις Εκδόσεις Καστανιώτη.

Τον Ενρίκε Βίλα Μάτας και το έργο του θα παρουσιάσουν οι δημοσιογράφοι Μικέλα Χαρτουλάρη και Ανταίος Χρυσοστομίδης και η συγγραφέας Λένα Διβάνη.

Στα ισπανικά και στα ελληνικά με ταυτόχρονη μετάφραση.
Σε συνεργασία με τις Εκδόσεις Καστανιώτη.

Αίθουσα Eκδηλώσεων του Ινστιτούτου Θερβάντες της Αθήνας,
Μητροπόλεως 23.
Είσοδος ελεύθερη μέχρι να πληρωθούν οι θέσεις.

Στο "Χορό της Νύφης" αύριο στον Ιανό, 20.30 το βράδυ

7.11.11

Joan Brossa/ Joan Ponc: για την επικοινωνία.

Τέχνης έργα, ψυχής περιέργεια. Διότι, οπτικό είναι το ζήτημα, ενόσω το ενδιαφέρον για τη ζωή, ως επισκοπικό, εκρηκτικά δημιουργεί γέφυρες τέχνης, από τη μία εικόνα ζωής στην άλλη. Δεν υπάρχει χρόνος ζωής σκέτος αλλά χρόνος ζωής απομνημονευμένος. Post mortem, επομένως, οι εικόνες ζωής, μας ζουν. «Όποιος δουλεύει, δεν χρειάζεται να φάει», ο ζωγράφος Joan Ponc(1927-1984) λέει με μια χαρά παιδιού, στον Joaquín Soler Serrano, στη συνέντευξη της 13ης Ιουνίου 1976, στην εκπομπή «Grandes Personajes A fondo». Υπονοεί, ότι από την πολλή αφοσίωση, στη δουλειά, η προσοχή δεν στρέφεται γύρω από το φαγητό. Από την άλλη, ο ποιητής Joan Brossa(1919-1998), ο οποίος επέλεξε την οπτική ποίηση ως τρόπο επικοινωνίας, υπογραμμίζει ότι η φαντασία και όχι η φαντασίωση ή η ψευδαίσθηση είναι που τον ενδιαφέρει. Στη συνέντευξή του, στον Joaquín Soler Serrano, στις 25 Σεπτεμβρίου 1977, ο Joan Brossa εξηγεί: αυτή η φαντασία (imaginación), στην οποία επικεντρώνεται, έχει προκύψει στη βάση των εικόνων, δάνεια από την πραγματικότητα, και άρα, οι σκηνές της εκτυλίσσονται ως μια άλλη πραγματικότητα. Αντίθετα, η φαντασίωση (fantasia) είναι όπως η «φαντασία» της Disney, με αποτέλεσμα να μην τον ενδιαφέρει. Κοινό συμπέρασμα, βλέποντας τις δύο συνεντεύξεις, που κυκλοφορούν σε dvd, σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Cervantes, -από τη βιβλιοθήκη του Cervantes Αθηνών δανείστηκα το dvd-, είναι η ενσυνείδητη στάση, ότι η τέχνη δεν παράγει μόνο αλλά και άγει τη ζωή μας. Είναι η ελευθερία, την οποία τιμά ο άνθρωπος της ευθύνης και της επιλογής, να ζει με πειθαρχία, για το έργο του, και κεντρική ιδέα, ότι η ζωή έχει πάντα καινούρια πράγματα να του διδάξει, για να τα μεταδώσει, στη συνέχεια, στους μαθητές του. Γι’ αυτό και ο Joan Ponc, όπως τον ακούμε στη συνέντευξη να τονίζει, δεν μιλούσε στους μαθητές του για τη ζωγραφική αλλά για όλα όσα τους απασχολούσαν: για τον έρωτα, τα λουλούδια, τη ζωή. Η κοινή, επομένως, γέφυρα που δημιουργείται, ανάμεσα στο χρόνο του τότε και στο χρόνο τώρα αφορά στο διπλό οραματισμό: σε εκείνον που είχαν οι δύο Joan – Ponc και Brossa- και σε αυτόν που απομένει, ιστορικά, για όλους όσοι έχουν την ευκαιρία να διασταυρωθούν μαζί τους· έστω και διαμεσολαβημένα.

* (φωτογραφία) "Poema visual transitable en tres parts", del 1984, situat al Parc del Velòdrom de la Vall d'Hebron de Barcelona.
http://www.escriptors.cat/autors/brossaj/pagina.php?id_sec=3043

6.11.11

Παίζοντας με τα ξίφη της «επικοινωνίας».

Στα μέσα Ενημέρωσης παίζουν εικόνες από τις ομιλίες της Παπαρήγα και του Τσίπρα στο Σύνταγμα. Φανερά, ο λόγος της εικόνας καταξιώνει την πρώτη έναντι του δεύτερου. Διότι, βλέπουμε τη μεν Παπαρήγα με το μπουφάν, να της φυσά ο αέρας, του ευ αγωνίζεσθαι, τα μαλλιά, και να φωνάζει. Απ’ την άλλη, την ίδια χρονική συγκυρία πάντα, ο Τσίπρας μοιάζει να δίνει μια σοβαρή διάλεξη, από κάποιο «imperial» βήμα, δηλαδή, από ένα σημείο άτονο και βαρετό, κοινωνικά αδιάφορο. Κι αν τζάκι δεν φάνηκε, η εικόνα, επικοινωνιακά, μιλούσε από τζάκι: κανένας παλμός, καμία συσπείρωση. Αντίθετα, στην ηλεκτρονική έκδοση της σημερινής Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας, στη φωτογραφία από την έκτακτη συνεδρίαση της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσίπρας έχει απαθανατιστεί στο πνεύμα των ημερών. Με όφελος, πιστεύω.

Επικοινωνιακά, πάντα, μπροστά στην είδηση της εικόνας, ο Κωνσταντίνος Ζούλας στη Νετ- στην εκπομπή 3net- «ζούληξε» τη Νίκη Αραμπατζή, της «Δημοκρατικής Συμμαχίας», να του απαντήσει πώς ερμηνεύει το γεγονός, ότι παρόλο που το κόμμα τους δημιουργήθηκε χρονικά κοντά με τη «Δημοκρατική Αριστερά», οι μεν μπαίνουν στη Βουλή αλλά οι «Σύμμαχοι» όχι. Πέρα από το Ενσταντανέ τσαντίλας, στο τέλος, αυτή η εικόνα του «νέου» πολιτικού λόγου, εριστικού και με ύφος απαξιωτικό, της φράσης «ναι, το κατάλαβα» δεν έχει να αντιπροτείνει τίποτε ενθαρρυντικό και ουσιώδες, στον πολιτικό λόγο του 1980. Και το άλλο, να είσαι του ’85 και να μιλάς σαν να μιλούσες και το 1980, pardon αλλά χειρότερα δεν γίνεται. Βέβαια, το πλάνο της τσαντίλας ήταν από τα καλύτερα της ελληνικής πολιτικής τηλεόρασης ever.

Ο Φώτης Κουβέλης, πάλι, της «Δημοκρατικής Αριστεράς» επικοινωνεί ευγενικά. Στο Mega, τον ακούω να ονομάζει «φιλόξενη» την εκπομπή- το δελτίο ειδήσεων προφανώς- και στη συνέχεια, ο Τσίμας, του ανταποδίδει τη φιλοφρόνηση, λέγοντας ότι είχαν «τη χαρά», να τον έχουν στο δελτίο. Τι ευγενικά όλα: σαν να μιλούν χωρίς τον Πρετεντέρη.

Άρα, λοιπόν, ξίφη και επικοινωνία γιατί και πώς; Όταν λαμβάνω emails, που αναφέρουν ότι οι «Graecokleptocrats», παίζουν βρόμικα παιχνίδια, μπροστά στο σχηματισμό της νέας κυβέρνησης, τι νόημα έχουν οι μούτες απορίας ή τσαντίλας και οι φιλοφρονήσεις; Είμαστε μακριά από την άνεση, να γίνονται δηλώσεις και αντιδηλώσεις. Χρειάζονται προτάσεις, γι’ αυτό και οι βουλευτές έχουν τις ιστοσελίδες.



*στη φωτογραφία, έργο του Δημήτρη Τάταρη, με συμβολισμούς που προσιδιάζουν στην πολιτική κατάσταση της σημερινής πραγματικότητας (από παλιότερη έκθεση στην K-art).

ΑΘΗΝΑ: στο 5ο τεύχος Poetix που κυκλοφορεί

ΑΘΗΝΑ

Ταξί
Περίπτερα
Πολυκατοικίες από κατοικίες και εταιρείες μαζί
Μπαλκόνια
Διαβάτες
Ήλιος
Κίνηση
Πεζοί βιαστικοί
Πατησίων
ΑΣΟΕΕ
Τσάντες ψεύτικες σε πεζοδρόμια ψεύτικα
Αλεξάνδρας
Κομμένα έλατα και στα μέτρα του τοίχου
Πανεπιστημίου
Τα Προπύλαια
Το παρόν διατίθεται
Οι άστεγοι
Ερμού
Ένα τραγούδι πλανόδιου μουσικού το σούρουπο
Η σχολή φάντασμα ΕΜΜΕ
Καλαμιώτου
Καπνικαρέα
Η επικοινωνία σύνορα δεν έχει
Πειραιώς
Τεχνόπολη
Μια ξάστερη νύχτα στο Γκαζάκι
Φιλελλήνων
Βουλή και τσολιάδες macho φουστανελάδες
Ένα πέρασμα μέσα από σκηνικά πασαρέλας αργά τη νύχτα
Ένας κουφός υπάλληλος
Η βιβλιοθήκη στη Λένορμαν
Η βιβλιοθήκη στην Πάντειο
Η Λέσχη της Ιπποκράτους
Η σκάλα της βιβλιοθήκης στην Πάντειο
Η σκάλα της λέσχης στην Ιπποκράτους
Ο ναός του Ολυμπίου Διός και ένας φύλακας με χρυσό δόντι
Η Ακρόπολη φωτισμένη
Το Δημαρχείο κοντά στον Κολιό με το ανθεκτικό ψωμί
Το Μοναστηράκι με εφημερίδες και φράουλες
Τάνγκο στο Θησείο ένα μεσημέρι
Αδριανού:
Ένα σκουλήκι σε μια πράσινη σαλάτα
Τζαζ σε ένα καφέ με άρωμα γαρδένιας
Ένα πεταμένο χιλιάρικο που μας έδωσε δίπλα σε ένα άλλο που κράτησε ένας άγνωστος
Η ελληνική σαλάτα σε γκρο πλαν
Το gran rifiuto της αυγής
Ύπνος φοιτητικής άδειας
Η γιόγκα του αρχέγονου μακρινού τρόπου ζωής
Τα «σκέτα» καλαμάκια σουβλάκι που τρώγονται καθοδόν
Ο καφές espresso
Ο νεσκαφέ
Τα σημειωματάρια που έχω εδώ και εκεί μαζί μου και στο σπίτι
Ο Κοραής
Οι φίλοι και οι χαρακτήρες τους
Τα πρόσωπα που χάνονται και ξαναβρίσκονται
Ο καπνός από τα τσιγάρα στα μπαρ
Τα καπνισμένα σπίτια
Να με αγαπάς από καπνισμένα χιλιόμετρα
Το ασύλληπτο
Το δυσνόητο
Το ακατανόητο
Το αξεπέραστο
Η θεά Αθηνά με την ασπίδα της προς την πλατεία Κοραή
Οι Διάλογοι των Αθηνών και ο αρχαιολάτρης συμπατριώτης
Τα χαμόγελα στα μέσα μεταφοράς
Τα υπέροχα καλημερίσματα
Οι συμπτώσεις που δεν θα βλέπαμε αν δεν είχαν γίνει τα προηγούμενα
Οι ταινίες στο Άστυ και στο Τριανόν
Τα φεστιβάλ και οι παραστάσεις σε μικρούς χώρους
Η θάλασσα μέσα μου
Η θάλασσα στα λιμανάκια της Βάρκιζας
Η θάλασσα που θυμάμαι από τις διακοπές και τα νησιά
Η παιδική καταγωγή της θάλασσας
Οι ζεστές βραδιές
Οι ελιές και το φεγγαρόφωτο
Το ηλιοβασίλεμα πέρα από τις δορυφορικές κεραίες τηλεόρασης
Το πεδίον του Άρεως
Η Κυψέλη
Η κυψέλη-σπίτι μου:
Το καναρίνι μου
Τα κρίνα της άνοιξης
Τα δώρα από όλο τον κόσμο
Οι χειρόγραφες αφιερώσεις στα βιβλία
Οι φωνές όσων μου μίλησαν ιδιαιτέρως
Τα μικρά πράγματα
Το ζεστό νερό στο μπάνιο
Το δροσερό νερό της βρύσης
Το κελάηδημα τα μεσάνυχτα
Τα φρέσκα πορτοκάλια στο ψυγείο
Τα καθαρά εσώρουχα
Τα φρεσκοσιδερωμένα σεντόνια
Ο φρέσκος αέρας
Το αφρόλουτρο με λεμονανθό
Μια κρέμα σώματος υπνωτιστική
Οι νάρκες από ετοιμόρροπα βιβλία σε όλα τα δωμάτια
Οι κούπες με πορτοκαλάδα που δίκαια νίκησαν το γάλα
Τα Εξάρχεια και ο ερωτισμός που επιμένει και μας απομένει

*στο 5ο τεύχος "Poetix", άνοιξη-καλοκαίρι 2011, που κυκλοφορεί

5.11.11

Μείναμε In Albis: πιο «αμπεμπαμπλόμ» δεν γίνεται.

Τις τελευταίες ημέρες, πολλά είναι αυτά που δεν καταλαβαίνω. Ούτε και οι φίλοι μου τα καταλαβαίνουν, εντάξει. Και αναρωτιέμαι: γι’ αυτό λένε, πες μου το φίλο σου, να σου πω ποιος είσαι; Γι’ αυτό μερικοί αποκαλούν «παιδιά της Βοστόνης» τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Αντώνη Σαμαρά; Επειδή με την ονομασία «παιδιά»-εξωτερικό υποδηλώνεται ένα είδος συσπειρωμένης φιλίας-έξω από εδώ και μακριά από μας; Τι να πω. Χτες, πάντως, έκανα ένα σύντομο πέρασμα και από το Σύνταγμα. Το ευχαριστήθηκα. Επειδή πολλά πρόσωπα χαρωπά δίνουν και παίρνουν ενέργεια: σαν συνομιλούντα δοχεία. Επειδή στη βιβλιοθήκη του Cervantes, μελετώ μερικές σελίδες από τη Resistencia του Ernesto Sabato, -εξαιρετικός Αργεντινός συγγραφέας-. Με τα πολλά και βαδίζοντας φτάνω στο σπίτι. Γιατί; Μα για την αναμενόμενη ομιλία του πρωθυπουργού. Ετοιμάζω τσάι με σόμπα -διότι ακόμη στην πολυκατοικία πετρέλαιο «ντεν» έχει- και σκεπάζομαι με μια φλις κουβερτούλα. Λίγο κουλουράκι, καμία άσκηση στα ρωσικά και λίγο ισπανικά, ο χρόνος κυλά. Η σοκολάτα έτοιμη να λιώσει, και μαζί άλλες πάλι κουβέντες θαρραλέες, όπως «μη μας σώσετε άλλο», από λίγα στόματα βουλευτών του ΠΑράγονταΣΟΚ, ότι πρέπει επιτέλους σύσσωμη η πολιτική ηγεσία να δράσει- όχι, να αποδράσει- με στόχο και όραμα, διότι…κανείς τους δεν είναι τεχνοκράτης…είναι το θύμα μιας απάτης. Euro Coutûre. Πιο Haute δεν γίνεται. Τόσο ψηλά και ο Σαρκοζί έχει τους Έλληνες για «οικογενειακούς» λόγους. Δηλαδή; εξ’ ονόματος ή μάλλον βάσει επιθέτου; Σαρκάζεις, σαρκάζει…Σαρκοζί; Πάλι ντεν καταλαβαίνει. Όμως, εν τέλει, όλα αυτά είχαν και ένα αίσιο τέλος-οέο: μετά την ψήφο Εμπιστοσύνης, -με ελευθερία και όραμα- η Λούκα Κατσέλη είναι εντός ΠΑΣΟΚ ξανά. Πώς, παλιά, μερικά παιδάκια έλεγαν «με παίζετε κι εμένα;»…τώρα, επειδή μεγαλώσαμε και δεν μπορείς να ρωτάς, για παράδειγμα μετά το πρώτο φιλί, το παλικάρι σου, «δηλαδή είμαστε μαζί; Τα έχουμε;», να η ευκαιρία! Με την ψήφο εμπιστοσύνης, όλοι μπορούν και τα έχουν, και παίζουν ξανά. Μας παίζουν. Γιατί τόσα χρόνια δεν είναι και λίγα, για να ακούγονται, τέτοιες ώρες, μικροκομματικά λόγια, δεν ήμασταν εμείς, ναι ήταν ο Χατζηπετρής. Πέτρα και πετριά παντού. Φέτος, τα φοιτητικά πάσο δόθηκαν από το «Γερμανό». Ξένοι δίνουν σε Έλληνες πεντάευρα, άλλοι την κάνουν από τα τραπέζια, τι άλλο θα ακούσουμε, ζητώντας να υπ-ακούσουμε. Αν δεν ακούς, μπορείς να υπακούς; Και όμως, παρόλα τα λόγια τα αναδρομικά, περί ελληνοτουρκικής φιλίας και άλλων πρωτοποριακών μέτρων, του πρωθυπουργού, πρώτη εγώ και ύστερα και ο μικρός μου Μομπίλ κοιμηθήκαμε κατά τη διάρκεια της ομιλίας του. Ντρέπομαι, γι’ αυτό, όντως, αλλά συνέβη: με πήρε ο ύπνος! Ήταν θέμα φωνής, τα ίδια ξανά, τα ίδια μακαριστά; Κι έτσι, πληροφορήθηκα τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας- και χωρίς αμφιβολίες, καθώς μία ήταν και είναι η Σακοράφα, οι άλλοι απλώς είναι της φαρσοκωμωδίας- από την ηλεκτρονική έκδοση της Ελευθεροτυπίας. Αποτέλεσμα; Θα μνημονεύσω τον Σάμπατο, τον Ερνέστο, ότι: «η τηλεόραση είναι το όπιο του χωριού». Χωριό γίνεται η Αθήνα, όταν ο κόσμος περιμένει από την τηλεόραση τις «ειδήσεις», ενώ οι ειδήσεις είναι στο δρόμο και στις βιβλιοθήκες. Στις οθόνες είναι οι ήδη τιτλοραμμένοι, ένα ανυπόστατο πάρε-δώσε φράσεων, που δεν αφορά παρά μονάχα εκείνους, για το αρχείο τους, αν επιθυμήσουν να ψυχαναλυθούν. Ώστε, και η τσίχλα είναι μέρος της βουλευτικής ακρόασης: μας το έδειξε -και αυτό- η τηλεόραση. Τουλάχιστον, άμα γυρίσουμε στη δραχμή, κατά τις 21 Μαρτίου ή κατά τον Απρίλιο, που θα έχουμε και τρία χρόνια μνημόνιο, να γίνει και μια εαρινή λήψη εκεί, πέρα στις εσχατιές, στο Καστελόριζο, για να θυμόμαστε, τι είχαμε, τι χάσαμε. Έλεος. Μείναμε in Albis: πιο «αμπεμπαμπλόμ» δεν γίνεται.

*στη φωτογραφία, έργο του Μιχαήλ Μήτρα.

4.11.11

Με τον Homero Aridjis στο Μέγαρο Μουσικής, 19.00

Μέγαρο Μουσικής Αθηνών - Εκδήλωση

Διάλεξη του ποιητή Homero Aridjis

4 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011, 19:00

MEGARON PLUS

Στο πλαίσιο της σειράς «Ποιητές του κόσμου στο Μέγαρο Μουσικής»

Ο μεγάλος μεξικανός ποιητής του ήλιου Homero Aridjis συζητά
με τον ποιητή Ντίνο Σιώτη για την ποίηση και για την ποίησή του

Ανάγνωση ποιημάτων από τον Κωνσταντίνο Τζούμα

Σε συνεργασία με τον «Κύκλο Ποιητών»

Στα ισπανικά και Ελληνικά με ταυτόχρονη μετάφραση

3.11.11

«Στο πυρ το εξώτερο».

Καθώς οι πολιτικές εξελίξεις είναι έντονες, ο ελληνικός λαός, «που είναι σοφός», -όπως ο Γιώργος Παπανδρέου θυμήθηκε μόλις χτες να τον αποκαλέσει-, βρίσκεται μπροστά σε ένα ψευδές δίλημμα, χωρίς ποτέ να το επέλεξε, για το αν επιθυμεί ή όχι να είναι στο ευρώ. Αυτό, ότι άλλο προτάθηκε για θέμα δημοψηφίσματος και άλλο εν τέλει τέθηκε, δεν υποδηλώνει παρά το αυτονόητο: αυτό που ο πρωθυπουργός δεν εξέλαβε υπόψη, ζώντας στον αυτόματο. Και το αυτονόητο είναι πως, σε χώρες του δυτικού κόσμου, πόσο μάλλον σε «χώρες» με εκχωρημένα δικαιώματα και αρετές σε πιλότους τρίτους-και καλύτερους-, ο πρωθυπουργός δεν αποφασίζει. Αυτός, για «εσωτερική κατανάλωση»- είναι μία νέα ορολογία και αυτή, των καιρών κρίσης, η οποία δείχνει για μία ακόμη φορά πόσο οι βουλευτές, μας εκτιμούν ως πολίτες- μόνο μπορεί να ενεργεί για λογαριασμό των γαλλογερμανικών συμφερόντων, ακόμη και αν εκ του αποτελέσματος, βρεθεί σε ένα σκληρό ντηλ, εν μέσω δημαγωγιών και καλαμπουριών. Τίνος έκτρωμα ήταν αυτό το δημοψήφισμα; Και γιατί πλέον όλο και πιο πολλοί στη Βουλή το αντιμάχονται, μιλώντας εξ’ ονόματός τους, ακόμη και σε τρίτο ενικό, ως forma di cortesia, τη στιγμή που μας τελείωσαν και οι ευγένειες και τα λόγια τα λιμνάζοντα; «Όλοι και όλες έχουν ζωντανό παράδειγμα», τώρα, σε σχέση με την κατάσταση. Ζωντανότερο παράδειγμα, από έναν πρωθυπουργό να υπογράφει και προφορικά να τα ξεγράφει όλα, λυπάμαι μα δεν έχω. Αν πλέον κάποιοι νομίζουν ότι μπορούμε να ζούμε χωρίς να αποδίδουμε σημασία στις κλίμακες και στα όρια, sorry αλλά ήδη άλλοι έχουν βρει καλύτερο αγόρι: άλλος θα τεθεί ως ηγέτης της κατάστασης. Ο Λουκάς Παπαδήμος; Στα Νέα, η πιθανή είδηση έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα, από ώρα. Στο Mega πάλι, στις 14.30 περίπου, αναμεταδίδουν τα νέα του BBC, ακόμη και αν στο BBC επικαλούνται ελληνικές πηγές (ποιες άραγε;). Γίναμε διεθνώς το παράδειγμα της αδυναμίας και της εγκατάλειψης, και όλα αυτά επειδή –τι πιο δεδομένο και αυτονόητο- στην ύστατη στιγμή μερικοί σκέφτηκαν να υπερεκτιμήσουν τους εαυτούς τους, όταν το κοινό μυστικό, στην Ευρώπη, είναι πως αφηρημένα, εκβιαστικά οικουμενικά και έντονα ατομικιστικά οι πολιτικές αποφάσεις για τα οικονομικά μέτρα τηρούν το φιλελευθερισμό. Διότι, για ποια Μέρκελ και ποιο Σαρκοζί γίνεται λόγος, ενόσω μέσα στα κουστουμάκια και μπροστά από τις σημαίες, εκφραστές αναγκαιότητας και προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ασφαλώς και δεν υπάρχουν; Και τι να μας κάνει ένα δημοψήφισμα Φουέντε Γιουχαούνα Γιουχαούστ, θέλουμε ή δεν θέλουμε το ευρώ; Ο ελληνικός λαός είναι τόσο σοφός, που θα κληθεί να δώσει ψήφο-και να χρεωθεί- για ένα ευτελές ερώτημα;

Το παρόν κλίμα επαληθεύει δυστυχώς τη δύναμη ελληνικών μυαλών, όπως του Κωνσταντίνου Τσουκαλά, διαπίστωση του οποίου είναι πως, σήμερα, αν παραγνωριστούν οι δυνάμεις των αγορών από έναν ηγέτη, στην πορεία τον στέλνουν στο «πυρ το εξώτερο». Και πλέον, ένα είναι το όνομα: T.I.N.A (there is no alternative). Γι’ αυτό, γεγονός είναι πως οι «μη απασχολήσιμοι»- η νέα ορολογία για το παρόν/μέλλον μας- δεν πρέπει να χειραφετούμε, με τη στάση μας, την καθιέρωση όρων αποκρουστικών, τεχνοκρατικών, ανυπόστατων. Τώρα που προφανώς, η μόδα των δημοψηφισμάτων –και στην Ευρώπη- άνοιξε τον ασκό του Αιόλου: αν κάποτε είχαμε «εκλογές»,-από το «εκλέγω»-, τώρα ούτε καν θα μνημονεύεται αυτός ο καταποντισμένος λόγος. Ψήφος, όμως άνευ λόγου δεν υπάρχει.

Συμπερασματικά, η δήλωση ότι «είναι σοφός ο ελληνικός λαός» έρχεται ιστορικά να τιμωρήσει αυτόν που υποτίμησε την κρίση του, στο διάστημα των τελευταίων δύο ετών, και έπεσε μέσα στο λάκκο που του έσκαψε: έστω και διακρίνοντας τη δύναμή του από το πλήθος, για να επαναπροσδιορίσει το χάρισμα και το χρίσμα του. Χωρίς λαό, όμως, ηγέτης δεν υπάρχει. Και όταν κόψεις τα φτερά του λαού σου, περίμενε να σε ξεπουπουλιάσουν: αργά ή γρήγορα. Bon voyage.

2.11.11

Κοινωνική Δικτύωση &..."Ερήμην των άλλων";Στις 10/11.

Το Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ) και η Γερμανική Πρεσβεία στην Αθήνα οργανώνουν εκδήλωση με θέμα:
Η πολιτική ισχύς των μέσων κοινωνικής δικτύωσης: ενισχύεται η δημοκρατία από τα ψηφιακά μέσα;

Πρόγραμμα:
Εναρκτήριος χαιρετισμός: Δρ. Roland Wegener, Πρέσβης της Γερμανίας στην Αθήνα
Εισαγωγικές παρατηρήσεις: Δρ. Γιώργος Τζογόπουλος, Μεταδιδακτορικός Υπότροφος Ιδρύματος Μποδοσάκη στο ΕΛΙΑΜΕΠ
Ομιλητές:
κ. MichaelMartens, Ανταποκριτής, FrankfurterAllgemeineZeitung, Κωνσταντινούπολη
Christian Nuernbergk, Επιστημονικός Συνεργάτης στο Τμήμα Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, Πανεπιστήμιο Ludwig- Maximilians, Μόναχο
Δρ. Δήμητρα Δημητρακοπούλου, Επιστημονική Συνεργάτης ΕΛΙΑΜΕΠ, Μεταδιδακτορική ερευνήτρια, Τμήμα Δημοσιογραφίας και Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
κα. Ξένια Κουναλάκη , Δημοσιογράφος, Η Καθημερινή

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στα Αγγλικά την Πέμπτη 10 Νοεμβρίου και ώρα 18.30, στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, Βασ. Σοφίας 22.

Θα υπάρχει ταυτόχρονη διερμηνεία προς τα ελληνικά και τα γερμανικά.

Panel discussion organised by The Hellenic Foundation for European & Foreign Policy (ELIAMEP) and the Embassy of the Federal Republic of Germany in Athens.
The Political Power of Social Media: Do digital tools enhance democracy?

Programme:
Welcoming remarks: H.E. the Ambassador of the Federal Republic of Germany in Athens, Dr. Roland Wegener
Introductory remarks: Dr. George Tzogopoulos, Bodossakis Post doctoral fellow, ELIAMEP
Speakers:
Mr. Michael Martens, Correspondent, Frankfurter Allgemeine Zeitung, Istanbul
Christian Nuernbergk, Research Associate at the Department of Communication Science and Media Research, Ludwig- Maximilians-University Munich
Dr. Demetra Dimitrakopoulou, ELIAMEP Research Associate, Postdoctoral fellow, Department of Journalism and Mass Communication, Aristotle University of Thessaloniki
Ms. Xenia Kounalaki, Journalist, Kathimerini newspaper

The discussion will be held in English on Thursday 10 November, at 18.30, at the Byzantine and Christian Museum, 22, Vas. Sophias Ave.

There will be simultaneous interpretation to Greek and German.

R.S.V.P.: Ms Matina Meintani
Τ: 210 7257124, F: 210 7257114
e-mail: activities@eliamep.gr

Ο Άμπελ Θαμόρα στο Θέατρο Π.Κ., 6/11, από τις 17.00.

06.11.2011, 17.00 h.

Η FIDELITE PRODUCTIONS παρουσιάζει στο Ελληνικό κοινό τον Ισπανό συγγραφέα Άμπελ Θαμόρα.

Με αφορμή τη θεατρική παράσταση ΥΠΟ ΤΟ ΜΗΔΕΝ (el congelador) και την έκδοση του έργου από τις εκδόσεις Σοκόλη – Κουλεδάκη , η Fidelite Productions και το Θέατρο Π.Κ παρουσιάζουν στο Ελληνικό κοινό, τον Ισπανό συγγραφέα Άμπελ Θαμόρα.

Ο συγγραφέας Άμπελ Θαμόρα μαζί με τον συνεργάτη του σκηνοθέτη και ηθοποιό Σέρχιο Καμπαγιέρο θα δώσoυν συνέντευξη τύπου και θα συμμετέχουν σε συζήτηση που θα ακολουθήσει την Κυριακή 6 Νοεμβρίου και ώρα 17:00μμ στο Θέατρο Π.Κ.

Στην συζήτηση θα συμμετέχουν επίσης :

Νίκος Θρασυβούλου (Αναπληρωτής Γενικός Δ/θυντής του ΒΗΜΑ FM),

Λίνα Ζαρκαδούλα (Σκηνοθέτης της παράστασης ΥΠΟ ΤΟ ΜΗΔΕΝ), Δημήτρης Ψαρράς (Μεταφραστής), Χρήστος Νικολόπουλος (Εκδόσεις Σοκόλη – Κουλεδάκη), Πέτρος Λαγούτης (Ηθοποιός), Νεκτάριος Λουκιανός (Ηθοποιός) και η Μαρία Χατζηεμμανουήλ (Θεατρολόγος –Μεταφράστρια), η οποία θα συντονίσει και την συζήτηση.

Οι πρωταγωνιστές του έργου Πέτρος Λαγούτης και Νεκτάριος Λουκιανός , θα διαβάσουν δραματοποιημένα αποσπάσματα του έργου.

Ο συγγραφέας θα υπογράψει αντίτυπα του βιβλίου.

ΘΕΑΤΡΟ Π.Κ , Κασομούλη 30 (Μετρό Νέος Κόσμος). Τηλέφωνο 210 -9011677
Είσοδος ελεύθερη

http://www.pktheater.gr/index.php?target=play&alias=ypo%20to%20miden

1.11.11

Διάλεξη του Κάρλος Γκαρθία Γκουάλ: Η κρίση του Πάρι

Instituto Cervantes de Atenas
Actividades culturales
Πολιτιστικές εκδηλώσεις
03.11.2011, 19.30 h.



Conferencia de Carlos García Gual El juicio de Paris
Διάλεξη του Κάρλος Γκαρθία Γκουάλ Η κρίση του Πάρι

"El juicio de Paris" es un famoso motivo mítico de larga resonancia: preludia la guerra de Troya y presenta un famoso certamen de belleza entre las más grandes diosas con el príncipe Paris como árbitro. Fue evocado por varios autores clásicos y ofreció una escena de singular belleza icónica, reproducida por muchos pintores a lo largo de los siglos. En esta conferencia se comentará el sentido del tema y su representación pictórica en esa larga tradición que arranca de la cerámica del siglo VI a.C. hasta llegar al famoso cuadro de Rubens (hoy en el museo del Prado).

Carlos García Gual, n.1943, Catedrático de Filología Griega en la Universidad Complutense de Madrid. Ha escrito artículos y libros sobre Lingüística y Literatura Griegas, Filosofía Antigua y Mitología, Literatura Medieval y Literatura Comparada. Como traductor ha ganado dos veces el Premio Nacional de Traducción, en 1977 y 2009. De sus treinta libros podemos citar Orígenes de la novela, Primeras novelas europeas, Historia del rey Arturo, Prometeo: mito y literatura, La secta del perro, Epicuro, El zorro y el cuervo, El descrédito de la literatura, Introducción a la mitología griega, Mitos, viajes, héroes, Encuentros heroicos, etc. Ejerce la crítica literaria en varios medios de comunicación.

En español con traducción simultánea al griego.
Salón de Actos del Instituto Cervantes de Atenas, Mitropóleos 23.
Entrada libre hasta completar el aforo.


«Η κρίση του Πάρι» είναι ένα διάσημο μυθικό θέμα με μεγάλη απήχηση: προμηνύει τον Τρωικό Πόλεμο και παρουσιάζει έναν πασίγνωστο διαγωνισμό ομορφιάς ανάμεσα στις σημαντικότερες θεές με τον πρίγκιπα Πάρι στον ρόλο του διαιτητή. Στο θέμα αυτό έχουν αναφερθεί πολλοί κλασικοί συγγραφείς και το έχουν ζωγραφίσει πολλοί ζωγράφοι ανά τους αιώνες. Σ’ αυτή τη διάλεξη θα αναπτυχθεί ο ρόλος που έπαιξε αυτό το θέμα και η μοναδικού ειρωνικού κάλλους απεικόνισή του στην μακρά παράδοση, από την κεραμική του 6ου αι. π.Χ. μέχρι τον περίφημο πίνακα του Ρούμπενς (που σήμερα βρίσκεται στο Μουσείο του Πράδο).

Ο Κάρλος Γκαρθία Γκουάλ (γενν. 1943) είναι επικεφαλής της έδρας Ελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Κομπλουτένσε της Μαδρίτης. Έχει γράψει βιβλία με θέμα την ελληνική Γλωσσολογία και Λογοτεχνία, Αρχαία Φιλοσοφία και Μυθολογία. Μεσαιωνική και Συγκριτική Λογοτεχνία. Έχει στο ενεργητικό του ένα τεράστιο μεταφραστικό έργο και έχει κερδίσει δύο φορές το Εθνικό Βραβείο Μετάφρασης, το 1977 και το 2009. Μερικά από τα τριάντα βιβλία του είναι: Orígenes de la novela, Primeras novelas europeas, Historia del rey Arturo, Prometeo: mito y literatura, La secta del perro, Epicuro, El zorro y el cuervo, El descrédito de la literatura, Introducción a la mitología griega, Mitos, viajes, héroes, Encuentros heroicos κ.α. Υπογράφει την βιβλιοκριτική σε διάφορα ΜΜΕ.

Στα ισπανικά με ταυτόχρονη μετάφραση στα ελληνικά.
Αίθουσα εκδηλώσεων του Ινστιτούτου Θερβάντες της Αθήνας, Μητροπόλεως 23.
Είσοδος ελεύθερη μέχρι να πληρωθούν οι θέσεις.

Γυρίζοντας στην πόλη με βλέψεις αδέσποτες.

Δευτέρα απόγευμα. Η εναλλαγή του φυσικού τοπίου, την τελευταία ώρα του ήλιου, θρέφει τη βούληση, να το κινηματογραφεί. Στο δρόμο προς την Αθήνα, όταν ο ήλιος ήδη έχει γίνει σκοτάδι, πολλοί κινούν την αγωνία τους μέσα στο πούλμαν. Σπάνιζαν οι επιβάτες, που μιλούσαν μεταξύ τους, κάποτε. Τώρα, ο διπλανός λίγο θέλει και αρχίζει την κουβέντα. Δεν απλώνεις δίχτυ, να πιάσεις μία φράση, στα λέει ολοταχώς. Ότι έχει παιδιά, θα φύγουν στο εξωτερικό, σπουδάζουν και κοιτάζουν. Και τι υπάρχει, εκτός από αυτό το καθολικό αίσθημα αποτυχίας, για να κοιτάζουμε; Μπροστά μου, η κυρία είναι τυφλή. Παρόλα τα τετριμμένα, πώς ζουν αυτοί οι άνθρωποι, η ζωή μας δείχνει ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν περισσότερη και εύθικτη αξιοπρέπεια. Ποιος τους ψήφιζε, τόσα χρόνια, αυτούς; Και ποιος ενδιαφέρθηκε για ιδέες, όταν όλοι λένε τα εξοχικά μου, τα αυτοκίνητά μου, τα μαγαζιά μου;…μου και μου; Η κυρία, που έχει δίκιο, σχολιάζει στο κινητό, πόσο έχει εξελιχθεί ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, όλα αυτά τα χρόνια, και μετά, καλεί να μάθει για τις συναυλίες του Ξαρχάκου. Μιλά, μεταφέρει τη γνώμη, κάνει μια θεώρηση χωρίς να φλυαρεί με τη διπλανή της. Ακόμη τα νέα, περί δημοψηφίσματος, δεν έχουν φτάσει. Ούτε έχουν συμβεί οι νέοι διαξιφισμοί, ότι ο αντίλογος θρέφει τον Βενιζέλο. Ανοίγοντας ίντερνετ και τηλεόραση, διαβάζω, στην Ελευθεροτυπία, τα στοιχεία που παραθέτει ο Βαξεβάνης, για τις νομοθετικές μεταρρυθμίσεις του Βενιζέλου. Και σκέφτομαι μια στιχομυθία του Μπρεχτ: λέει ο μαθητής «ευτυχισμένη η χώρα που ανατρέφει έναν ήρωα», για να απαντήσει ο Γαλιλαίος «δυστυχισμένη η χώρα που χρειάζεται έναν ήρωα». Διότι, αν και η πολιτική είναι «συνένωση γύρω από μια πολιτική θεώρηση, αποσπασμένη από τη νοητική επιρροή του κράτους»-Alain Badiou Η κομμουνιστική υπόθεση, εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα 2009, σ.32- εμείς πλέον βλέπουμε πόσο αυτή η πολιτική είναι ανύπαρκτη, τη στιγμή που, για παράδειγμα, η πολιτική αντίφαση, για τη ραγδαία αύξηση των μυστικών κονδυλίων, γεννά νέα αδιέξοδα, φορτώνοντας το βάρος τους επάνω μας. Ο Badiou το διευκρινίζει- ό.π., σ. 39- ότι «το καθολικό μάθημα μιας αποτυχίας βρίσκεται στο συσχετισμό ανάμεσα σε μια τακτική απόφαση και σε ένα στρατηγικό αδιέξοδο». Προφανώς και βρισκόμαστε απέναντι σε αυτήν την αποτυχία. Και αν στις τηλεοράσεις κάποιοι μιλούν, για να μιλούν, το μήνυμα, που εισπράττει ένας πολίτης δεν είναι άλλο από αυτό που η Νατάσα Χατζιδάκι γράφει στην «Παρότρυνση»- Νατάσα Χατζιδάκι Άδηλος Αναπνοή, Ποιήματα 1971-1990, εκδόσεις Ύψιλον, Αθήνα 2008-:

ΠΑΡΟΤΡΥΝΣΗ

Υπάρχει
ένας άνθρωπος

Σκοτώστε τον
όσο νωρίτερα σας δοθεί ο καιρός
Σας κόβει το δρόμο
στις διαβάσεις.
Σας παίρνει μια θέση
στις αφετηρίες.
Στα γκισέ των δημοσίων θεαμάτων
πρόκληση

Είμαι ένας στόχος
ένα τεράστιο μαύρο στίγμα.